غیبت کردن از چه کسانی جایز است؟‎

غیبت کردن از برخی افراد از سوی معصومین(ع) جایز شناخته شده است، البته شاید این نوشته باعث خوشحالی برخی شود، شاید… زیرا بعضی از افراد دائما در حال غیبت کردن از دیگران‌اند و با خواندن این نوشته متوجه می‌شوند که شاید این نوع از افراد در میان آنانی که غیبتشان را کرده‌اند وجود دارد.

غیبت کردن از برخی افراد از سوی معصومین(ع) جایز شناخته شده است، البته شاید این نوشته باعث خوشحالی برخی شود، شاید… زیرا بعضی از افراد دائما در حال غیبت کردن از دیگران‌اند و با خواندن این نوشته متوجه می‌شوند که شاید این نوع از افراد در میان آنانی که غیبتشان را کرده‌اند وجود دارد.

بنا بر گفته امام خمینی‌(ره) «انسان باید در همه موارد، از حیله‌های نفسانی ایمن نباشد و با کمال دقت و احتیاط مشی (رفتار) کند و درصدد عذرتراشی نباشد که یکی از موارد استثناء را بدست آورده و به عیب‎جویی و بذله‌گویی سرگرم شود. حیله‌های نفسانی بسیار دقیق است، ممکن است انسان را از راه شرع گول زند و در هلاکت بیفکند. ولی انسان باید در نظر داشته باشد که آیا غیبت او به خاطر خداوند است یا انگیزه او سیراب کردن نفس خویش و خنکی دلِ خویش است»(۱)

در مواردی، غیبت کردن جایز است که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:‌

۱- در مقام مشورت در کارهای مهم، یعنی اگر شخصی درباره‌ی دیگری مشورت خواست، ما می‌توانیم عیب‌های آن فرد را به مشورت کننده بگوییم.

۲- برای رد سخن و عقیده‌ی باطل اشخاصی که دارای چنین اعتقاداتی هستند، نقل سخت و عیب سخن آنها جایز است، تا مبادا مردم دنباله رو آنها شوند.

۳- برای گواهی دادن نزد قاضی، باید حقیقت را گفت گرچه غیبت باشد.

۴- برای اظهار مظلومیت، بیان کردن ظلم ظالم مانعی ندارد.

۵- کسی که بدون حیا و آشکارا گناه می‌کند، غیبت ندارد.

۶- برای رد ادعای پوچ، غیبت مانعی ندارد. کسی که می‌گوید: من مجتهدم، دکترم، سیدم، و ما می‌دانیم که او اهل این صفات نیست، جایز است به مردم آگاهی دهیم تا فریب نخورند.